Το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης σας εύχεται
- Κατηγορία Δράσεις
KAΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Happy New Υear -Bonne Année -Felice Anno Nuovo
2021
Χρόνια πολλά
2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2019
2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2021-2019
Με αφορμή τις φετινές καταστροφές (φυσικές και ανθρωπογενείς) όπως οι πυρκαγιές αλλά και τα πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα (Ιανός) με υψηλές βροχοπτώσεις, πλημμύρες και σφοδρούς ανέμους που είχαν ως αποτέλεσμα σοβαρές ζημιές σε υποδομές και ανωδομές αλλά και σε αγροτικές εκμεταλλεύσεις, οφείλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά και συστηματικά με την στρατηγική της αντιμετώπισης αυτών των καταστάσεων.
Το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης (ΙΚΙ) με βάση τους ιδρυτικούς στόχους από το καταστατικό του, έχει κατ’ επανάληψη προσπαθήσει να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την τοπική κοινωνία για τα προβλήματα που δημιουργούνται από την γενικευμένη περιβαλλοντική κρίση και τις συνεπαγόμενες καταστροφές αλλά και για τις μεθόδους αντιμετώπισης τους σε τοπικό επίπεδο. Για το σκοπό αυτό έχει πραγματοποιήσει εκδηλώσεις σε συνεργασία με διάφορα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα της χώρας.
Σε συνέχεια της από 27-7-2020 ανακοίνωσής μας δίνουμε στη δημοσιότητα τη νέα σειρά υπογραφών στην έκκληση υπέρ της διάσωσης και κήρυξης ως διατηρητέου του κτηρίου του Αρχαιολογικού Μουσείου Αργοστολίου.
Η έκκληση έχει ήδη υπογραφεί από ικανό αριθμό ανθρώπων της επιστήμης, της τέχνης και των γραμμάτων, συμπατριώτες και μη από Κεφαλονιά και Αθήνα, με σημαντική τη συμμετοχή των καθηγητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ.Επίσης έχει ήδη αποσταλεί στις τοπικές αρχές (Βουλευτής, Αντιπεριφερειάρχης Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Δήμαρχοι Αργοστολίου, Ληξουρίου και Σάμης) καθώς και στο Υπουργείο Πολιτισμού.
Το Ίδρυμα Κεφαλονιάς και Ιθάκης (ΙΚΙ) με τη βοήθεια και συνεργασία της κας Δώρας Μαρκάτου, ιστορικού της τέχνης, τ. αναπληρώτριας καθηγήτριας του Παν. Ιωαννίνων, εφόρου του Κοργιαλενείου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου, έχει προβεί σε δράσεις ενημέρωσης του κοινού για τη διάσωση και αποκατάσταση του κτηρίου του Αρχαιολογικού Μουσείου Αργοστολίου, η αξία και η σημασία του οποίου περιγράφεται συνοπτικά στο παρακάτω αίτημα-έκκληση.
Ο ΟΗΕ ορίζει την ερημοποίηση ως την υποβάθμιση της γης, στις ξηρές, ημίξηρες και ύφυγρες περιοχές, ως αποτέλεσμα διάφορων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων της κλιματικής αλλαγής και των ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
Η ερημοποίηση ή απερήμωση (desertification) είναι με απλά λόγια η απώλεια του εδάφους το οποίο αποτελεί τη βάση για τη διατροφή των ανθρώπινων κοινωνιών σε συνδυασμό με τους υδάτινους πόρους και κατά συνέπεια για τη ζωή στο χερσαίο χώρο.
Κάθε χρόνο, στον πλανήτη μας, χάνονται δισεκατομμύρια τόνοι γόνιμου εδάφους ενώ λίγες είναι οι περιπτώσεις ανάκτησης του. Οι αιτίες, εκτός από την κλιματική αλλαγή είναι οι βλαπτικές ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η κακές γεωργικές πρακτικές, η υπερβόσκηση, η διάσπαρτη δόμηση, η αποψίλωση των δασών, οι πυρκαγιές, η διάβρωση του εδάφους η υφαλμύρωση των υδροφορεων κ.ά.
Επιβίωση και Ποιότητα ζωής στα Νησιά
Η εφετινή ημέρα του περιβάλλοντος, με τη παρούσα συγκυρία της πανδημίας, γίνεται αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε ακόμη περισσότερο τις δραματικές αλλαγές στο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον καθώς και στη ανθρωπογεωγραφική δομή του πλανήτη μας (διάβαζε ‘παγκόσμιο χωριό’ ).
Παρά τις προσπάθειες που υποτίθεται ότι καταβάλλουν τα κράτη και οι διεθνείς οργανισμοί το περιβάλλον κάθε χρόνο υποβαθμίζεται ολοένα αι περισσότερο, απόρροια της εξαντλητικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, στο πλαίσιο του γενικότερου οικονομικού συστήματος που κυριαρχεί στον κόσμο και της λεγόμενης αρνητικής παγκοσμιοποίησης, τόσο για το περιβάλλον όσο και για την κοινωνία,. Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από την υπογραφή των εμβληματικών παγκοσμίων περιβαλλοντικών συμβάσεων της διάσκεψης κορυφής του Rio 1992 (για την κλιματική αλλαγή, την ερημοποίηση, τη βιοποικιλότητα) και τα αποτελέσματα είναι επιεικώς απογοητευτικά.
Σύμφωνα με τη γνωστή Διεθνή Σύμβαση για τη Βιοποικιλότητα του Rio (1992), τη οποία υπέγραψε και επικύρωσε η Ελλάδα (1994) και η οποία αποτελεί μέρος της ελληνικής νομοθεσίας η Βιολογική ποικιλότητα ή βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία των ζώντων οργανισμών πάσης προελεύσεως, περιλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, των χερσαίων, θαλασσίων και άλλων υδατικών οικοσυστημάτων και οικολογικών συμπλεγμάτων, των οποίων αποτελούν μέρος.
Η βιοποικιλότητα (γενετικών στοιχείων, ειδών χλωρίδας και πανίδας, οικοσυστημάτων) έχει θεμελιώδη και καθοριστική σημασία για την υγεία και την ευημερία των ανθρώπινων κοινωνιών. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν τα πάσης φύσεως οικοσυστήματα του πλανήτη έχουν τριπλό ρόλο: περιβαλλοντικό-οικολογικό, οικονομικό-παραγωγικό, κοινωνικό- πολιτιστικό. Χωρίς αυτές είναι αδύνατη η ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής ως επιβίωση (ζην) και ως ποιότητα ζωής (ευ ζην) σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) με τίτλο «Εκσυγχρονισμός της περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» το οποίο κατατέθηκε προσφάτως στη βουλή -εν μέσω πανδημίας- χωρίς όμως ουσιαστική διαβούλευση και διαφάνεια, επιφέρει αλλαγές οι οποίες αναμένεται να έχουν σοβαρές επιπτώσεις το περιβάλλον. Ενώ η πανδημία καθιστά πλέον φανερή τη στενή σχέση του περιβάλλοντος με την ανθρώπινη υγεία, το αρμόδιο υπουργείο προχωρεί στη θεσμοθέτηση κανόνων που αφήνουν απροστάτευτα σημαντικά φυσικά οικοσυστήματα. Επί πλέον η συρρίκνωση των διαδικασιών διαβούλευσης και συμμετοχής στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων καθιστά προβληματική την ουσιαστική εφαρμογή τους.
Η 22α Απριλίου καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Ημέρα της Γης από το 2009. Ωστόσο, ο θεσμός θεωρείται ότι ξεκίνησε μισό αιώνα πριν, στις ΗΠΑ, με αφορμή ένα σοβαρό θαλάσσιο περιβαλλοντικό ατύχημα στη Νότια Καλιφόρνια (πετρελαιοκηλίδα) και την συνεπακόλουθη κινητοποίηση ακτιβιστών και άλλων πολιτών, με επικεφαλής τον γερουσιαστή Νέλσον. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν, μέσα σε ένα χρόνο, στην ψήφιση της εθνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας (ΝΕΡΑ) και στην δημιουργία της αμερικανικής Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος (ΕΡΑ).
Δημόσια παρέμβαση του προέδρου του ΙΚΙ Ηλία Μπεριάτου για το κτίριο του Μουσείου
Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει για το θέμα του Μουσείου και όχι μόνο, και επειδή έχω ασχοληθεί -όχι τώρα- αλλά πολλά χρόνια πριν, δίνω σε προδημοσίευση την εισήγησή που είχα κάνει το Μάϊο του 2018 στο ΙΑ’ Πανιόνιο συνέδριο (δημοσιεύεται στον 6ο τόμο των πρακτικών), με στόχο τον εμπλουτισμό του σχετικού προβληματισμού.